Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 107

พวกความคิดเหล่านี้หวังชุนอิ๋งรู้ดี แต่เมื่ออาจารย์พูดออกมาตรงๆ แบบนี้ เธอรู้สึกไม่ทันตั้งตัว กลับกลายเป็นเหมือนเด็กที่ทำผิด ก้มหน้าด้วยความละอาย แล้วตอบรับเบาๆ

หลี่ซานเห็นได้ชัดว่าหวังชุนอิ๋งไม่ได้รังเกียจเขา จึงอุ้มเธอมานั่งบนตักของเขา แล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า "อาจารย์คงเกินเลยไปหรือเปล่า ที่มีความร...