บทที่ 1
"อ๊ะ! เมียจ๋า ผม ผมทนไม่ไหวแล้ว!"
ในยามดึก หวังไคซานออกไปปลดทุกข์ แล้วได้ยินเสียงกระตุ้นอารมณ์ดังมาจากห้องข้างๆ
เขาอดใจไม่ไหว เดินไปที่หน้าห้องนอนของหวังเฉียง ลูกชายบุญธรรม กับ หลินเวยเวย เมียของเขา แล้วแอบมองผ่านช่องประตู เห็นร่างขาวเนียนนุ่มนอนอยู่บนเตียง
ร่างนั้นกำลังบิดเร่าด้วยความไม่สมปรารถนา หลังจากเสียง "ป๊อบ" ดังขึ้น มีของเหลวจำนวนมากไหลออกมาจากร่างด้านล่าง ทำให้ผ้าปูที่นอนเปียกชุ่มในพริบตา
หวังไคซานตาค้าง อวัยวะของเขาแข็งตัวจนเหมือนจะระเบิด ตั้งชันขึ้นสูง
เขาได้กลิ่นประหลาดจากผ้าปูที่นอนแม้จะยืนอยู่ที่หน้าประตู กลิ่นนั้นรุนแรงมากจนทำให้ลมหายใจของเขาเร่งเร็วขึ้น
หวังเฉียง ลูกชายบุญธรรมของเขา บาดเจ็บที่เอวเมื่อสองปีก่อน ทำให้ส่วนนั้นแทบจะใช้การไม่ได้เลย
สองปีนี้ หวังไคซานแอบดูเขากับหลินเวยเวยมีเพศสัมพันธ์กันหลายครั้ง แต่หลินเวยเวยไม่เคยถึงจุดสุดยอดเลยสักครั้ง
นั่นทำให้หวังไคซานรู้สึกเสียดายมาก เขาอยากจะแทนที่ลูกชายบุญธรรมที่ไร้ความสามารถคนนี้ เพื่อดูแลลูกสะใภ้สาวสวยของเขา เขามั่นใจว่าจะทำให้หลินเวยเวยลุกไม่ขึ้นจากเตียงได้สามวันสามคืน!
หวังไคซานนึกถึงครั้งหนึ่งหลังจากออกกำลังกายตอนเช้า เขากำลังอาบน้ำในห้องน้ำ หลินเวยเวยบังเอิญเดินเข้ามา เมื่อเห็นร่างกายของเขา เธอมีสีหน้าตกตะลึงและดวงตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา
วันนั้นเขาคงสร้างความประทับใจให้หลินเวยเวยอย่างมาก บางทีหลินเวยเวยอาจอยากลองสัมผัสของใหญ่ของเขาก็ได้
ขณะที่หวังไคซานกำลังคิดเพ้อเจ้อ หลินเวยเวยก็เหลือบมองมาทางที่เขายืนอยู่
หวังไคซานรีบกลั้นหายใจ ไม่กล้าหายใจแม้แต่นิดเดียว เขาไม่รู้ว่าเธอเห็นเขาหรือไม่
แต่เขารู้สึกได้ชัดเจนว่าร่างของหลินเวยเวยสั่นเทา แม้แต่จุดสีชมพูนั้นก็หดเกร็งอย่างรุนแรงหลายครั้ง
ภาพนี้ทำให้หวังไคซานเลือดสูบฉีด ร่างกายสั่นสะท้าน และอวัยวะนั้นของเขาก็ใหญ่ขึ้นอีก
หลินเวยเวยเบนสายตาไปอย่างรวดเร็ว เธอพลิกตัวปรับตำแหน่ง หันก้นงอนเซ็กซี่ไปทางที่หวังไคซานยืนอยู่ แล้วค่อยๆ ยกสะโพกขึ้น
เมื่อเห็นส่วนลับที่สุดของผู้หญิงปรากฏต่อหน้า หวังไคซานกลืนน้ำลายอย่างแรง
"ผัวจ๋า ฉันต้องการอีก!"
เมื่อได้ยินเสียงของหลินเวยเวย ร่างของหวังไคซานเหมือนถูกไฟช็อต เขาเบิกตากว้าง มองภาพงามระหว่างขาทั้งสองของหลินเวยเวย
ได้กลิ่นคาวในอากาศ เขารู้สึกเหมือนตัวเองกลับไปมีพลังหนุ่มฟิตปั๋งอีกครั้ง
เขาเอามือไปที่กางเกง จินตนาการว่าตัวเองอยู่ด้านหลังหลินเวยเวย เริ่มขยับขึ้นลง และถึงจุดสุดยอดพร้อมกับเสียงครางของหลินเวยเวย...
วันรุ่งขึ้น หวังเฉียงออกไปทำงานแต่เช้า
หวังไคซานนั่งดูข่าวเช้าทางโทรทัศน์อย่างใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
เรื่องเมื่อคืนทำให้เขารู้สึกเสียใจมาก เขาด่าตัวเองในใจว่าไม่ใช่คน ทำไมถึงมีความคิดแบบนั้นกับหลินเวยเวย!
ที่น่ากลัวกว่านั้นคือ ความคิดนี้มีมาตั้งแต่วันแรกที่หลินเวยเวยแต่งเข้ามาในบ้าน
ท่ามกลางความละอายใจและความกังวล หวังไคซานได้ยินเสียงประตูห้องของหลินเวยเวย
เขารีบแกล้งหลับ กลัวว่าจะเกิดความอึดอัดถ้าสบตากับหลินเวยเวย
หวังไคซานลืมตาเล็กน้อย เห็นหลินเวยเวยสวมชุดเดรสสายเดี่ยวยาวที่ดูเรียบร้อยเดินออกมาจากห้องนอน
รูปร่างที่เซ็กซี่และหน้าอกอวบอิ่มของเธอเผยให้เห็นเป็นบางครั้งบางคราว