Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 97

ตอนนั้นดึกมากแล้ว แสงจันทร์จากภายนอกส่องเข้ามา ทำให้ร่างของเซี่ยอวี่หานถูกปกคลุมด้วยแสงจันทร์อันอ่อนละมุน เพียงแค่แวบเดียว ผมก็ถูกบุคลิกอันเหนือธรรมดาของเธอมัดใจไปแล้ว ได้เห็นเธอสวมชุดนอนบางเบาสีขาว เดินมาที่เตียงผู้ป่วยของผม ขมวดคิ้วมองผมพลางพูดว่า "เธอไม่สบายทำไมไม่ปลุกฉันล่ะ? ดูสิ อาเจียนเลอะไปหม...