เสน่ห์เย้ายวน

บทที่ 87

หวังหลินถูกผมซัดไปเมื่อวันก่อนจนสะบักสะบอม หน้าผากยังติดพลาสเตอร์ปิดแผลอยู่ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ท่าทางหยิ่งยโสของมันลดลงแม้แต่น้อย มันเดินมาหยุดตรงหน้าผม เตะโต๊ะผมทีหนึ่ง แล้วพูดว่า "หยางเฉินอวี๋ นั่งกินเกี๊ยวน้ำคนเดียวเหรอ? อร่อยไหมล่ะ?"

ผมไม่สนใจมัน ก้มหน้าก้มตากินเกี๊ยวต่อไป แต่กินได้แค่สองคำ ก็ได้ย...