เสน่ห์เย้ายวน

บทที่ 70

ไม่รู้ว่าวิ่งมานานแค่ไหน รู้แต่ว่าเราออกห่างจากเขตเมืองมากขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดเสี่ยวชิงก็หยุดที่หน้าสถานสงเคราะห์แห่งหนึ่งซึ่งอยู่ห่างออกไปหลายกิโลเมตร เธอชี้ไปทางสถานสงเคราะห์พลางหอบหายใจบอกฉันว่า: "หวังเชียนถูกพ่อแม่ทอดทิ้งตั้งแต่เด็ก สถานสงเคราะห์นี้เป็นที่ที่รับเธอเข้ามา ถ้าฉันเดาไม่ผิด หวังเชีย...