บทที่ 5
จางเสี่ยวชิงมีทรวงอกอวบอิ่มจนเกือบจะทำให้เสื้อผ้าของเธอแตกออก ถัดลงมาจากหน้าอกของเธอคือหน้าท้องแบนราบไร้ไขมันส่วนเกิน โดยเฉพาะขายาวคู่นั้น ขาวเนียน บอบบาง และเท้าเล็กๆ ที่ดูประณีตงดงาม ช่างชวนให้หลงใหลจนอดไม่ได้ที่จะอยากสัมผัส
เห็นจางเสี่ยวชิงเมาจนไม่ได้สติ ผมคิดในใจว่า ปกติเธอทำตัวเก่งนักใช่ไหม? ยังชวนเพื่อนผู้หญิงมารุมตีผมอีก? คิดว่าหยางเฉินหยูอย่างผมถูกรังแกง่ายๆ เหรอ? วันนี้พี่จะให้รู้ซะบ้างว่าพี่เก่งแค่ไหน!
คิดได้ดังนั้น ผมก็ช่วยถอดรองเท้าและถุงเท้าของจางเสี่ยวชิงออก นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นเท้าเล็กๆ ของเธอในระยะใกล้ๆ เท้าของเธอเล็กจริงๆ มือเดียวก็กำได้หมด และเล็บเท้าของเธอยังทาด้วยยาทาเล็บสวยงาม
ด้วยความอยากแก้แค้นจางเสี่ยวชิง ผมลูบเท้าเล็กๆ ของเธอไปมาสองสามครั้ง แต่พอกำลังจะลูบขึ้นไปจากเท้า จางเสี่ยวชิงก็ลุกขึ้นนั่งทันที แก้มป่องออกมา แล้ว "อ้วก!" ทีเดียว อาเจียนทุกอย่างในกระเพาะของเธอใส่ตัวผม
ตอนนั้นกลิ่นรุนแรงมาก เกือบจะทำให้ผมสลบ ไม่มีอารมณ์จะลวนลามเธออีกแล้ว รีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปล้างตัวอยู่นาน กว่าจะล้างสะอาด พอผมออกมา จางเสี่ยวชิงก็หลับไปแล้ว ดูสงบเรียบร้อยเป็นพิเศษ
ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ในกระเป๋าของจางเสี่ยวชิงก็ดังขึ้น ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ผมจึงหยิบมาดู เป็นโทรศัพท์จากผู้ชายชื่อหวังลิน รูปโปรไฟล์ดูลามกมาก
ขณะที่กำลังลังเลว่าจะรับสายหรือไม่ ผมก็นึกถึงความคิดชั่วร้ายขึ้นมา จางเสี่ยวชิง เธอดูถูกฉันใช่ไหม? ยังหาผู้หญิงมาตบหน้าฉันต่อหน้าคนอื่นอีก? วันนี้ฉันจะทำให้ชื่อเสียงเธอพังพินาศ แล้วดูซิว่าต่อไปเธอจะกล้ายกหน้าอยู่ในโรงเรียนได้อีกไหม
โทรศัพท์ดังอยู่สักพัก ไม่มีคนรับ จากนั้นก็มีข้อความส่งมา: "เสี่ยวชิง ทำไมไม่รับโทรศัพท์ฉันล่ะ? นี่หวังลินนะ"
ผมหัวเราะในใจ แล้วเลียนแบบน้ำเสียงของจางเสี่ยวชิงตอนคุยกับบัญชีรองของผมใน QQ ตอบกลับไป: "น่าหงุดหงิดจัง ฉันรู้สิว่าเป็นพี่หวังลิน ยังไงล่ะ คิดถึงฉันเหรอ? ฉันกำลังอาบน้ำอยู่พอดี เลยรับโทรศัพท์ไม่สะดวกน่ะ"
พอส่งข้อความไปไม่นาน หวังลินก็ตอบกลับมา: "ฮิๆ เสี่ยวชิง ดึกดื่นแบบนี้อาบน้ำทำไมล่ะ คิดถึงฉันจนอยากให้ไปหาเหรอ?"
เห็นข้อความนี้ผมก็ตกใจ กลัวว่าหวังลินจะมาที่บ้านจางเสี่ยวชิงจริงๆ จึงบอกเขาว่า: "ดึกแล้ว ฉันง่วงแล้ว คุณไม่ต้องมาหรอก"
แต่หวังลินกลับยิ่งได้ใจ ส่งข้อความกำกวมมากมาย บอกว่า "ชิงเอ๋ย นอนคนเดียวมันไม่สนุกนะ ให้ฉันไปนอนเป็นเพื่อนไหม? คืนนี้เธอคนเดียวคงเหงามากสินะ พูดตามตรง ตอนนี้ฉันก็เหงาเหมือนกัน บอกที่อยู่มาสิ ฉันจะไปหา แล้วเราค่อยพูดคุยเรื่องชีวิตกันดีไหม?"
ไอ้เหี้ย... ที่แท้มันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจางเสี่ยวชิงอยู่ที่ไหน ถ้าผมบอกที่อยู่ของเธอให้มัน มันต้องมาหาเธอแน่ๆ แล้วพอเห็นผมอยู่ที่บ้านของจางเสี่ยวชิง มันคงไม่ปล่อยผมไว้แน่
ผมเลยบอกหวังลินว่า: "ฉันนอนคนเดียวสบายดี ไม่ต้องมาหรอก"
หวังลินเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วส่งข้อความมาว่า: "เข้า QQ สิ" ผมถามเขาว่าเข้า QQ ทำไม เขาบอกว่ามีธุระ พอดีจางเสี่ยวชิงยังล็อกอิน QQ อยู่ ผมเลยเปิดดู พอเปิดปุ๊บ หวังลินก็ส่งข้อความมาทันที
หวังลินไม่เพียงแต่หน้าตาลามก ชื่อในเน็ตก็ลามกด้วย เรียกตัวเองว่า "ข้ามทะเลมาเอ***" พอผมเปิดดู เขาส่งซองอั่งเปาที่ต้องพิมพ์รหัสมาให้จางเสี่ยวชิง พอเห็นรหัสนั้น ผมก็แทบจะสาปแช่งบรรพบุรุษสิบแปดชั่วโคตรของหวังลิน
รหัสนั้นคือ: "ผัวหวังลิน ฉันอยากโดนคุณเอ***" สรุปคือมันลามกมาก
แต่ด้วยสัญชาตญาณ ผมก็ยังกดเปิดซองอั่งเปานั้น คิดว่าจะได้เงินเยอะ ที่ไหนได้ มีแค่หนึ่งเฟิน ยังไม่ทันด่า หวังลินก็ส่งอิโมจิหน้าตาน่ารำคาญมา บอกว่า "เสี่ยวชิง ส่งที่อยู่มาให้หน่อยสิ ฉันจะไปหาเธอเดี๋ยวนี้ เธอบอกว่าอยากโดนฉันเอ***ไม่ใช่เหรอ?"
ผมด่าว่า "ไอ้เหี้ย" แล้วรีบลบข้อความรหัสนั้นทิ้ง และตอบกลับไปว่า: "ไปตายเหอะ แค่หนึ่งเฟินคิดจะเอ***ฉัน? โลกนี้มีอะไรถูกขนาดนั้นเหรอ?"
หวังลินยังไม่รู้จักอาย ถามผมว่าต้องใช้เงินเท่าไหร่ถึงจะได้ ผมก็เลียนแบบจางเสี่ยวชิงพูดว่า: "500 หยวนต่อครั้ง ไม่มีต่อรอง"
หวังลินบอกว่า "ตกลง 500 ก็ 500 รอแป๊บ ฉันจะไปหาเงินมาให้"
ผ่านไปสักพัก หวังลินบอกว่าหาเงินได้แล้ว และบอกว่าเขาอยู่หน้าโรงแรมชื่อนั้นชื่อนี้ ให้ผมไปหา ตอนนั้นผมเลยส่งข้อความไปว่า "ไปตายห่าซะ" แล้วออฟไลน์ไปเลย
ผมคาดว่าตอนนี้หวังลินคงหงุดหงิดมาก คิดว่าจะได้มีอะไรกับจางเสี่ยวชิง แต่กลับถูกผมหลอก
กลางดึกไม่มีอะไรทำ ผมเลยเริ่มเล่นโทรศัพท์ของจางเสี่ยวชิง เปิดอัลบั้มรูปของเธอ เห็นรูปเซ็กซี่มากมาย ทั้งใส่ถุงน่องดำโพสท่าเย้ายวน และรูปที่เสื้อผ้าปิดไม่มิด เห็นรอยสักผีเสื้อบนไหล่ด้วย ทำให้ผมยิ่งรู้สึกรังเกียจจางเสี่ยวชิงมากขึ้น
ต่อมาไม่รู้ยังไงผมเจอวิดีโอจำนวนมากในโฟลเดอร์จัดการไฟล์ของเธอ ปรากฏว่าเป็นหนังเอวีญี่ปุ่นทั้งหมด มีทั้งโบโตะ โยชิซาวะ ซากุราอิ และอื่นๆ ครบครัน
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ผมเลยกดเปิดดูหนึ่งเรื่อง แต่เสียงดังเกินไป มีเสียงครางของชายหญิงดังออกมา ทำให้บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความกำกวมในทันที
เห็นจางเสี่ยวชิงนอนหลับๆ ตื่นๆ ผมจึงเอาโทรศัพท์ไปวางไว้ข้างหูของเธอ ไม่นาน จางเสี่ยวชิงก็มีปฏิกิริยา มือข้างหนึ่งค่อยๆ สอดเข้าไปในเสื้อของเธอ อีกมือหนึ่งจับผ้าปูที่นอน กัดริมฝีปากแน่น และส่งเสียงครางเบาๆ เป็นระยะ
จางเสี่ยวชิงเดิมนอนท่าปกติ แต่พอได้ยินเสียงยั่วยวนจากโทรศัพท์ ขาทั้งสองข้างของเธอก็ค่อยๆ แยกออก เห็นภาพนั้น เลือดกำเดาผมพุ่งออกมาทันที
แทบจะเป็นสัญชาตญาณ ผมหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วถ่ายรูปอนาจารของจางเสี่ยวชิงไว้หลายรูป และถ่ายวิดีโอสั้นๆ ด้วย มีของพวกนี้แล้ว ผมอยากรู้นักว่าต่อไปเธอจะกล้าหาคนมาตีผมอีกไหม ช่างให้หน้าเธอจริงๆ
ค่อยๆ รู้สึกทนไม่ไหวกับสิ่งที่จางเสี่ยวชิงทำ อยากจะทำอะไรสักอย่าง แต่ก็กลัว พูดออกมาก็ไม่กลัวใครหัวเราะ ผมปีหนึ่งแล้ว แต่ยังเป็นหนุ่มบริสุทธิ์อยู่เลย ตอนมัธยมต้นก็ขี้อาย มีผู้หญิงที่ชอบก็ไม่กล้าสารภาพรัก พอขึ้นปีหนึ่งก็ยังขี้ขลาดเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนเลย
มองดูท่านอนยั่วยวนของจางเสี่ยวชิง ผมกลืนน้ำลายอย่างเงียบๆ แล้วปิดประตูห้องนอนให้เธอ ไปนอนที่โซฟาในห้องนั่งเล่น
คืนนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอตื่นเช้ามารู้สึกเจ็บตามตัว พอมองดูดีๆ ที่แท้จางเสี่ยวชิงกำลังใช้รองเท้าส้นสูงเตะผมอยู่ ตอนนั้นผมโกรธมาก พูดว่า "แต่เช้าเธอบ้าอะไรเนี่ย?"
"ไอ้เหี้ย แกยังมีหน้าพูดอีก! ดูนี่สิว่าอะไร!" จางเสี่ยวชิงพูดอย่างโกรธๆ แล้วลากผมเข้าไปในห้องนอนของเธอ...