เสน่ห์เย้ายวน

บทที่ 4

รู้กันอยู่ว่าน้ำลายเป็นอะไรที่เหนียวหน่อยๆ เวลาติดตัวคนแล้วมันน่ารังเกียจมาก จางเสี่ยวชิงที่อารมณ์ไม่ดีอยู่แล้ว พอโดนฉันแกล้งแบบนี้ ใบหน้าเธอก็แดงก่ำทันที เธอหันมาพูดกับฉันอย่างโกรธจัด "หยางเฉินอวี่ นายรอดูตอนเลิกเรียนเถอะ ฉันจะจัดการนายให้ตาย"

ฉันบอก "รอเลิกเรียนแล้วจะทำไมล่ะ อย่าบอกนะว่าเธอจะไปหาคนมาตีฉัน?"

จางเสี่ยวชิงพูดอย่างหงุดหงิด "นายรอดูก็แล้วกัน พูดมากจริง"

พูดตามตรง ปกติตอนที่แอบมองจางเสี่ยวชิงฉันไม่รู้สึกอะไร แต่พอเธอจับได้จริงๆ ฉันก็รู้สึกใจไม่ดี กลัวว่าเธอจะไปหาคนมาตีฉันจริงๆ แค่คิดถึงความขี้ขลาดของฉัน ไม่ต้องพูดถึงว่าเธอจะไปหาพวกนอกโรงเรียนมา แค่ไปหาพวกเกเรในโรงเรียนสักไม่กี่คนก็พอจะทำให้ฉันเจ็บตัวได้แล้ว

ช่วงเรียนที่เหลือฉันนั่งไม่ติดเก้าอี้เลย พอทนรอจนถึงเวลาเลิกเรียน ตอนที่กำลังจะวิ่งหนี จางเสี่ยวชิงก็พูดขึ้นมาจากด้านหลังอย่างไม่ทันตั้งตัว "หยางเฉินอวี่ ถ้านายยังเป็นผู้ชายอยู่ ก็อย่าวิ่งหนี"

กลยุทธ์ยั่วยุ... จางเสี่ยวชิงกำลังใช้กลยุทธ์ยั่วยุกับฉันชัดๆ ถ้าฉันวิ่งหนี ฉันก็ไม่ใช่ผู้ชาย ไม่เพียงแต่จางเสี่ยวชิงจะดูถูกฉัน เพื่อนร่วมชั้นทุกคนก็จะดูถูกฉันด้วย

แต่ถ้าฉันไม่หนี จะให้ฉันรอให้จางเสี่ยวชิงไปหาคนมาตีฉันจริงๆ เหรอ?

"ฮ่ะๆๆ..." จางเสี่ยวชิงหัวเราะเสียงเย็นชา แล้วบอกฉัน "หยางเฉินอวี่ ถ้านายยังเป็นผู้ชายอยู่ก็ตามฉันไปข้างนอกโรงเรียน ฉันจะโทรเรียกเพื่อนสาวมาสักไม่กี่คน แน่นอน นายก็เรียกคนมาได้นะ"

ให้ฉันเรียกคนมา? ล้อเล่นเหรอ ถ้าฉันเรียกคนมาได้ เมื่อกี้ฉันจะต้องวิ่งหนีทำไม?

เฮ้อ... แค่โดนตีสักครั้งมันก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยโดนนี่ ตั้งแต่เด็กจนโตฉันโดนคนในโรงเรียนตีมาไม่รู้กี่คนแล้ว พอมาถึงมหาวิทยาลัยที่คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขสี่ปี ไม่คิดว่าจะหนีไม่พ้นชะตากรรมการโดนตีอีก

จางเสี่ยวชิงเดินนำหน้า ฉันก็เดินตามหลังเธอไป ทั้งๆ ที่อีกไม่นานก็จะโดนตีแล้ว แต่สายตาฉันก็ยังอดไม่ได้ที่จะชำเลืองมองด้านหลังของจางเสี่ยวชิง

จางเสี่ยวชิงไม่เพียงแต่หน้าตาสวย รูปร่างก็ดีด้วย ทั้งอกและสะโพก เวลาเดินสะโพกก็ส่ายไปมา ดูแล้วอยากจะจับสักที

พอถึงประตูโรงเรียน จางเสี่ยวชิงให้ฉันยืนรออยู่ตรงนั้นอย่าเพิ่งขยับ แล้วเธอก็เริ่มโทรศัพท์เรียกคน ไม่นาน จางเสี่ยวชิงก็เรียกคนมาแล้ว แต่ครั้งนี้เธอเรียกผู้หญิงมาทั้งหมด สาวๆ พวกนั้นแต่งตัวดูเท่มาก ในนั้นมีผู้หญิงผมสีเหลืองดัดเป็นลอนเล็กๆ คนหนึ่งที่ดูคุ้นๆ พอนึกดูดีๆ นี่มันไม่ใช่สาวแนวนอนเมนสตรีมที่จะมา**ฉันเมื่อคืนนี้หรอกเหรอ?

ผู้หญิงคนนั้นถึงจะแต่งตัวแบบนอนเมนสตรีม แต่รูปร่างเธอเซ็กซี่มาก ท่อนบนใส่แค่เสื้อสายเดี่ยวสีดำ เพราะเธอยืนใกล้ฉัน ฉันเลยมองเห็นเนินอกที่นูนขึ้นมาได้อย่างชัดเจน โดยเฉพาะสะโพกที่ห่อหุ้มด้วยกางเกงยีนส์ขาสั้นแน่นๆ นั้น แทบจะชี้ขึ้นฟ้าอยู่แล้ว ดูแล้วอยากจะบีบสักที

ถึงผู้หญิงคนนั้นจะรูปร่างดี แต่หน้าตาสู้จางเสี่ยวชิงไม่ได้เลย บนใบหน้ายังแต่งหน้าจัด พอมองปุ๊บก็เหมือนเห็นผี

แต่ในบรรดาผู้หญิงพวกนั้น เธอดูดุที่สุด พอได้ยินว่าฉันรังแกจางเสี่ยวชิง เธอก็พูดว่า "ไอ้เหี้ย กล้ารังแกพี่ชิงของฉันเหรอ? ฉันจะตบแกให้ตาย!"

พูดจบ เธอก็ตบหน้าฉันทันที ฉันถึงจะขี้ขลาด แต่ก็ไม่ได้ยืนให้เธอตบฟรีๆ แบบนั้น พอผลักกันไปมา ฉันก็ไปดึงสายเสื้อสายเดี่ยวของเธอขาดไปหนึ่งเส้นโดยไม่ได้ตั้งใจ ผลก็คือฉันเห็นอะไรสีขาวๆ นุ่มๆ เธอร้องเสียงหลงพร้อมกับใช้มือข้างหนึ่งกุมเสื้อสายเดี่ยว อีกมือก็เข้ามาข่วนฉัน

ผลก็คือฉันไม่ทันระวังโดนเธอข่วนหน้าไปที ฉันเป็นผู้ชายตัวโตๆ โดนผู้หญิงข่วน รู้สึกอับอายมาก อยากจะต่อต้าน แต่ผลก็คือผู้หญิงพวกนั้นก็รุมเข้ามาตีฉัน

มีคนดึงผมฉัน มีคนข่วนหน้าและคอฉัน และมีคนจับแขนฉันกัด... ผ่านไปสักพัก จางเสี่ยวชิงที่อยู่ข้างๆ ก็พูดว่า "พอแล้วหวงเชี่ยน พอได้แล้ว ถ้าตีเขาจนบาดเจ็บเดี๋ยวต้องจ่ายค่ารักษาอีก ไม่คุ้มหรอก"

ตอนที่ฉันคิดว่าจางเสี่ยวชิงรู้สึกผิด เธอก็พูดขึ้นมาว่า "ปล่อยเขาให้ฉันเถอะ ฉันจะพาเขากลับไป แล้วดูฉันจะทรมานเขาให้ตาย"

"ฮิๆๆ..." ผู้หญิงที่ชื่อหวงเชี่ยนมองจางเสี่ยวชิงด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ พูดว่า "พี่ชิง นี่พี่จะพาเด็กคนนี้กลับไปฝึกเองเลยเหรอ?"

จางเสี่ยวชิงแค่หัวเราะเย็นชา ไม่ได้พูดอะไรมาก พาฉันไปที่ห้องของเธอ จางเสี่ยวชิงโยนกุญแจให้ฉันพร้อมพูดว่า "ก่อนฉันกลับมา ฉันหวังว่าจะได้เห็นห้องที่สะอาดเรียบร้อย"

พูดจบ ยังไม่ทันที่ฉันจะทักท้วงอะไร เธอก็หันหลังเดินไปแล้ว คงออกไปเที่ยวอีกแล้ว นึกถึงท่าทางที่ดูเย็นชาภายนอกแต่จริงๆ แล้วเจ้าชู้ของเธอแล้วฉันก็รู้สึกขยะแขยงมาก

อาจจะเพราะความอยากรู้อยากเห็น ฉันเลยเข้าไปดูในห้องของจางเสี่ยวชิง พอเข้าไปก็ตกใจกับสิ่งที่เห็น เสื้อผ้ารองเท้าวางเกลื่อนไปทั่วห้อง ที่น่าโมโหกว่านั้นคือแม้แต่ชุดชั้นในของเธอก็ทิ้งไว้เกลื่อนกลาดไปทั่ว นี่มัน... ยังเป็นห้องของผู้หญิงอีกเหรอ?

ตอนที่จัดของในห้องทั้งหมดเรียบร้อยแล้วก็เป็นเวลาสองทุ่มกว่าแล้ว เหนื่อยจนแทบขาดใจ ตอนที่กำลังจะนอนพักบนเตียงของเธอสักหน่อย ฉันก็เห็นมีอะไรแปลกๆ อยู่ใต้หมอน พอหยิบออกมาดูก็พบว่าเป็นรีโมทสีชมพู นอกจากนั้นยังมีของแปลกๆ อีกเยอะแยะ

เฮ้ย... ตอนนั้นฉันรู้สึกเหมือนมีม้าวิ่งผ่านใจนับหมื่นตัว...

จางเสี่ยวชิงปกติก็เที่ยวข้างนอกไม่พอ กลับมาบ้านก็ยังไม่หยุด ช่างเป็นคนเจ้าชู้จริงๆ

ดูเวลาแล้วยังเช้าอยู่ จางเสี่ยวชิงคงไม่กลับมาเร็วขนาดนั้น ฉันเลยหยิบชุดชั้นในของจางเสี่ยวชิงมาสองสามชิ้น นอนบนเตียงของเธอ แล้วจินตนาการถึงภาพที่ฉันกำลังย่ำยีจางเสี่ยวชิง ปลดปล่อยไฟราคะในตัวทั้งหมด

หลังจากปลดปล่อยแล้ว อาจจะเพราะความเหนื่อย ฉันเลยนอนหลับไปบนเตียงของจางเสี่ยวชิง หลับไปจนถึงเที่ยงคืน จางเสี่ยวชิงยังไม่กลับมา ฉันเช็คคิวคิวในมือถือ เห็นว่าจางเสี่ยวชิงออนไลน์อยู่ เลยส่งข้อความไปถามว่าเธออยู่ไหน

จางเสี่ยวชิงตอบกลับมาทันทีว่า "กำลังดื่มอยู่ อย่ามายุ่ง ทำงานเสร็จแล้วก็รีบไปซะ"

ฉันกลั้นความโกรธเอาไว้ ถามเธอว่า "แล้วฉันจะเอากุญแจไปวางไว้ที่ไหน?"

จางเสี่ยวชิงเงียบไปสักพัก แล้วส่งที่อยู่มาให้ฉัน บอกให้ฉันเอากุญแจไปให้เธอ พอไปถึงที่นั่น ฉันก็เห็นจางเสี่ยวชิงกำลังดื่มกับเพื่อนสาวของเธอ หวงเชี่ยนที่โดนฉันดึงเสื้อสายเดี่ยวก็อยู่ด้วย สาวๆ ทุกคนดื่มไปไม่น้อย หน้าแดงระเรื่อ โดยเฉพาะจางเสี่ยวชิงที่ทั้งตัวทิ้งพับลงบนโต๊ะแล้ว

พอเห็นฉันมา หวงเชี่ยนก็พูดกับฉันด้วยน้ำเสียงสั่งการว่า "พี่ชิงเมามาก รีบพาพี่ชิงกลับไปซะ"

เมา... งั้นฉันก็ถือโอกาสลวนลามเธอได้สิ? สุภาษิตว่า ไม่ฉวยโอกาสก็เป็นไอ้โง่ จางเสี่ยวชิงปกติทำกับฉันแบบนั้น เคยตีฉันด้วย คราวนี้ถึงเวลาที่ฉันจะแก้แค้นเธอแล้วใช่ไหม?

จางเสี่ยวชิง แกมันเลวใช่ไหม? งั้นฉันอยากดูว่าแกจะเลวได้ถึงขนาดไหน

พอพยุงจางเสี่ยวชิงขึ้นมาเตรียมจะไป หวงเชี่ยนก็เรียกฉันไว้ บอกว่า "นายเป็นคนดีๆ หน่อยนะ ถ้ากล้าลวนลามพี่ชิง ฉันจะฆ่านายให้ตาย"

รู้ว่าฉันเป็นคนขี้ขลาด หวงเชี่ยนและเพื่อนผู้หญิงคนอื่นๆ ก็ค่อนข้างไว้ใจฉัน เลยปล่อยให้ฉันพาจางเสี่ยวชิงไป

ที่พักของจางเสี่ยวชิงอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ พอถึงที่พัก ฉันก็วางจางเสี่ยวชิงลงบนเตียง มองดูหน้าอกของจางเสี่ยวชิงที่ดูเหมือนจะทะลักออกมา ฉันก็รู้สึกคอแห้งผากทันที...