Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 192

พอได้ยินคำพูดของผม น้ำตาของเสี่ยวอวี่หานก็เอ่อคลอ ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ผมค่อยๆ ลูบหลังเธอเบาๆ ปลอบประโลมจิตใจเธออย่างอ่อนโยน

ผ่านไปสักครู่ เสี่ยวอวี่หานเริ่มจัดการผ้าปูที่นอน เธอพับผ้าปูที่มีรอยแดงจากการมีความสัมพันธ์ครั้งแรกอย่างตั้งใจ แล้วเก็บมันเข้าตู้ด้วยสีหน้าจริงจัง

หลังจากเปลี่ยนผ้าปูที่นอน...