Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 114

ฤดูร้อนหยุดถอนหายใจ พูดว่าโอกาสน้อยมาก แต่ถึงจะมีเพียงหนึ่งในพันก็ต้องช่วยแม่ให้ได้ พูดพลางน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เห็นเธอเป็นแบบนี้ ฉันก็รู้สึกไม่สบายใจ ปกติเห็นเธอดูเหมือนคนที่ไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องวุ่นวายในโลก แต่ที่แท้เธอก็มีความทุกข์ของเธอเหมือนกัน

คิดสักครู่ ฉันถามฤดูร้อน "คุณหมอฤดูร้...