Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 163

"ยังไหว" โจวเจิ้งรู้สึกได้ถึงสายตาเปี่ยมความเกลียดชังของเกาเหวินเยา ซึ่งเป็นเรื่องดี เขาสนุกกับมัน—

เขาไม่มีวันให้หลิงอี๋รู้หรอกว่า เขาไม่ใช่คนใจกว้าง เขารังเกียจเกาเหวินเยาอย่างที่สุด หากมีโอกาสได้สั่งสอนอีกฝ่าย เขาก็เต็มใจทำอย่างยิ่ง

"โจวเจิ้งไม่ได้เผาเตาอยู่ที่เจียงเฉิงหรอกเหรอ? ทำไมกลายเป็นผู้ช...