Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 120

"......" เหรินอี้กุมแก้วนมร้อนไว้ในมือทั้งสองข้าง รู้สึกจมูกแสบซ่า

"เหรินอี้ ที่เธอมาขอโทษฉันด้วยตัวเอง ฉันดีใจมาก ฉันไม่โกรธเธอแล้วจริงๆ" ตอนแรกเขารู้สึกเจ็บปวด แต่ตอนนี้มันไม่สำคัญอีกแล้ว

เขาไม่โกรธแล้ว นั่นเป็นเรื่องดี แต่เหรินอี้กลับพบว่าตัวเองไม่สามารถรู้สึกดีใจได้

"รถจอดอยู่ที่ลานจอดรถใช่ไห...