Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 636

"ฉัน..." เฉินเหม่ยหลิงปล่อยมือของหวังตี้แล้วนั่งลงข้างๆ ก้มหน้าไม่รู้จะพูดอย่างไรดี ส่วนหวังตี้ยังคงจับมือเธอไว้พลางท่องคาถาในใจเพื่อรักษาบาดแผลให้เธอ แต่เพื่อไม่ให้หยางเหม่ยหลิงสงสัย หวังตี้จงใจเหลือรอยแผลเล็กๆ ไว้ที่นิ้วของเธอ ซึ่งจะหายสนิทในอีกหนึ่งหรือสองวัน

เมื่อเห็นสีหน้าเก้อเขินของหยางเหม่ยห...