Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 514

แปลวรรณกรรมจีน-ไทย

"เป็นอะไรไป มองจนตาค้างเลยเหรอ" เฉินลี่ลี่รีบดึงหวังตี้เอาไว้ ถ้าไม่ดึงไว้ น้ำลายของหวังตี้คงหยดลงพื้นไปแล้ว

"หวังตี้ เป็นอะไรไป? จำไม่ได้เหรอ?" หยางเหม่ยหลิงค่อยๆ ก้าวเข้ามาอย่างสง่างาม กลิ่นหอมโชยผ่านจมูก หวังตี้แทบอยากจะสูดกลิ่นหอมนั้นจนตายไปเลย

กระโปรงสั้นจู๋ เสื้อสายเดี่...