Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 438

วังตี๋นั่งอยู่บนโซฟาสักพัก จึงนึกขึ้นได้ถึงเหตุผลที่เขามาที่นี่ เขารีบลุกขึ้นยืน เดินไปที่ข้างหน้าต่างแล้วมองออกไปข้างนอก พบว่าเด็กสองคนที่ขี่อยู่บนกำแพงรั้วหายไปแล้ว ดูเหมือนพวกเขาคงจะไปแล้ว

วังตี๋หันตัวเดินไปที่ประตูห้องนั่งเล่น ตั้งใจจะย่องลงบันไดออกไป

ขณะที่วังตี๋กำลังจะเปิดประตู ประตูกลับเปิด...