Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 54

แปลวรรณกรรมจีน

สีแดงระเรื่อแผ่ซ่านทั่วใบหน้าของสุรินทร์ เธอไม่สามารถย่อตัวอยู่อย่างนั้นได้อีกต่อไป อยากจะลุกขึ้นยืนเหลือเกิน แต่หากทำเช่นนั้น คนในห้องน้ำข้างๆ ก็จะมองเห็นเธอผ่านช่องว่างใต้ผนังกั้น...

"ไอ้จ้าวฮุย เข้ามาได้แล้ว ฉันยอมแล้ว" ในที่สุดสุรินทร์ก็เอ่ยออกมาอย่างจำใจ

จ้าวฮุยเลิกคิ้ว ยิ้ม...