Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 393

ดูเหมือนว่าชินเยาเยาจะรอไม่ไหวแล้ว จางฮุ่ยก็ไม่กล้าชักช้า รีบกล่าวลากงเยาเจียแล้วพุ่งตัวออกวิ่งไป

มองร่างของจางฮุ่ยที่ค่อยๆ ห่างออกไป ในดวงตาอันเย็นชาไร้ความรู้สึกของกงเยาเจียพลันปรากฏแววอ่อนโยนวูบหนึ่ง ราวกับแสงอาทิตย์อ่อนๆ ที่ลอดผ่านฤดูหนาวอันโหดร้าย

เมื่อจางฮุ่ยมาถึงสำนักงานใหญ่ของบริษัทจิงหัวฟ...