Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 52

เสียงคำรามของผมดึงดูดสายตาทุกคนในทันที

มาเหว่ยกับลูกน้องทั้งหมดหันมามองผม

แล้วมาเหว่ยก็ยิ้มอย่างเหี้ยมเกรียม โยนก้นบุหรี่ในปากทิ้ง เหยียบดับด้วยเท้า แล้วพูดว่า "หลินฟาน นายมาเสียที"

หวังผิงที่นอนอยู่บนพื้นพยายามเงยหน้าขึ้นอย่างยากลำบาก เมื่อเห็นผม สายตาเขาเปล่งประกายความหวัง พูดอย่างทุลักทุเลว่า ...