Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 51

แม้จะมองไม่เห็นสีหน้าของครูฮั่น แต่จากร่างบอบบางที่สั่นเทาในทันทีนั้น ฉันก็รู้สึกได้ถึงความอายและความประหม่าของเธอ

เธอรีบพูดว่า "เธอ...ปล่อยฉันลงเถอะ"

ฉันปล่อยมืออย่างไม่เต็มใจ วางครูฮั่นลง แล้วพูดว่า "ขอโทษครับ ครูฮั่น ผมไม่ได้ตั้งใจ"

"ไม่เป็นไร เธอพยุงฉันเดินไปก็แล้วกัน ยังไงก็ไม่ไกลแล้ว"

จากน...