Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 155

สำหรับเด็กขอทานเร่ร่อนพวกนั้น นอกจากศาลเจ้าผุพังที่มีลมโกรกและฝนรั่วแล้ว พวกเขาไม่เคยได้อาศัยในที่พักที่เรียกว่าบ้านได้เลย

บ้านต้นไม้ตรงหน้าแม้จะไม่เหมือนบ้านเรือนทั่วไป แต่อย่างน้อยก็สามารถกันลมกันฝนได้ เหอต้าหนิวจึงดีใจมาก

นับแต่นี้ ความระแวงที่เขามีต่อซ่งชูซินก็หมดสิ้นไป

เขาขอบคุณซ่งชูซินที่ช่...