Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 338

สามคนยังคงอยู่ในสภาพนั้นประมาณหนึ่งถึงสองนาที เถ้าแก่หลี่ปล่อยมือออก ปล่อยให้สิ่งที่ค่อยๆ กลับสู่สภาวะปกติ ซึ่งเต็มไปด้วยคราบเปรอะเปื้อน แม้แต่มือที่เพิ่งขยับไปมาสองสามครั้งก็เปียกชื้นไปทั่ว

"ขอโทษนะครับ... ผมขอไปล้างมือก่อน" หลังจากปลดปล่อยความรู้สึกออกไปแล้ว เถ้าแก่หลี่ก็กลับมาลังเลและกระอักกระอ่...