Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 922

พูดจบเธอก็นั่งลิฟต์ลงไป ใบหน้าแดงระเรื่อราวกับลูกพลับสุกงอม ทำให้เย่เทียนหมิงรู้สึกใจคันยิบๆ ทนไม่ไหว

เพิ่งอยู่ในเมืองได้ไม่กี่วัน เอ้อร์ชิ่งจื่อก็โทรมาหลายสายแล้ว บ้างก็บอกว่าฟาร์มหมูไม่มีเงินซ่อม บ้างก็บอกว่าเสี่ยวเชียงเหวยคนเดียวรับมือเด็กๆ มากมายไม่ไหว

เย่เทียนหมิงรู้ว่าตัวเองอยู่ที่นี่ต่อไปไม...