Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 393

"ได้ ฉันรอเธออยู่นะ" สายตาของเย่เทียนหมิงกวาดมองหลิวอวิ๋นอย่างไม่เกรงใจ

หลังจากหลิวอวิ๋นจากไป ชาวบ้านก็เริ่มทำงานต่อ จนกระทั่งสองทุ่มจึงหยุดพัก

เย่เทียนหมิงลากร่างที่เหนื่อยล้ากลับถึงบ้าน ล้มตัวลงบนเตียงโดยไม่เหลือเรี่ยวแรงแม้แต่น้อย

ในตอนนั้นเอง มีเสียงฝีเท้าคุ้นหูดังมาจากนอกประตู

"เทียนหมิง อย...