Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 238

เขาวิ่งเหยาะๆ ตามออกไป

เมื่อมองแผ่นหลังของเย่เทียนหมิงที่เดินจากไป ในดวงตาของหลิวยุ่นผ่านแววตาเจ็บปวดและผิดหวังเล็กน้อย

"พี่หยางเถา เบาๆ หน่อย"

หยางเถาเดินเร็วมาก เย่เทียนหมิงวิ่งตามอยู่พักใหญ่จึงตามทัน

หมู่บ้านวอหลงจมอยู่ในความเงียบ เป็นครั้งคราวมีเสียงจักจั่นร้องใสแว่วมา

หยางเถาไม่เพียงไม่ลดความเร...