Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 172

ใบเทียนหมิงรีบเบือนสายตาไปทางอื่น หัวเราะอย่างเก้อเขิน "ขอโทษครับ อดใจไม่ไหว เอ่อ... ไม่ใช่ ผมออกแรงไม่พอดี"

ใบเทียนหมิงด่าตัวเองในใจ อะไรกันอดใจไม่ไหว ทำไมตัวเองถึงพูดจาเพ้อเจ้อแบบนี้

"พอแล้วละ กลับไปพักผ่อนให้ดีนะ" ใบเทียนหมิงไม่กล้ามองตรง ดึงกระดาษทิชชู่สองแผ่นออกมาเช็ดข้อเท้าให้ไช่ซูเจิน

ไช่ซ...