Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1234

หวงซานตบหน้าผากของตัวเองแล้วชูนิ้วโป้งให้หวังเลี่ยง ทั้งสองสบตากันแล้วต่างยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

นับตั้งแต่ไม่ได้พบเย่เทียนหมิงมาเกือบสองสัปดาห์ เสี่ยวเฉียงเหวยก็เกาะติดเขาตลอด อยู่ด้วยกันแทบไม่ห่าง ส่วนเย่เทียนหมิงเองในช่วงเวลาอันตรายที่สุดนั้น ภาพที่ปรากฏในสมองเขามากที่สุดก็คือเสี่ยวเฉียงเหวย

การได้...