Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1186

ระหว่างที่กำลังคุยกันอยู่นั้น หลิวเสวียก็มองนาฬิกาข้อมือ แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงขอโทษว่า "ดูสิ ผมเพลินคุยจนลืมเวลาไปเลย ถึงเวลาอาหารแล้ว ขอโทษจริงๆ ครับ"

"พี่หลิวพูดอะไรอย่างนั้น พวกเราเป็นพี่น้องกัน พูดแบบนี้เหมือนถือเป็นคนนอกชัดๆ" เย่เทียนหมิงกล่าวอย่างนุ่มนวล

"จะไม่พูดได้ยังไงล่ะ พวกนายอุตส่าห์เดิ...