Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 97

หวังเหวินจื่อรู้สึกเหมือนตนเพิ่งผ่านความฝันยาวนาน ร่างกายอ่อนเพลีย ไร้เรี่ยวแรง ราวกับล่องลอยอยู่กลางอากาศ ปราศจากความรู้สึกมั่นคงที่ควรมีเมื่อยืนอยู่บนผืนโลก เขาพยายามลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก สิ่งแรกที่เห็นคือเพดานห้องของโรงพยาบาล

"ฟื้นแล้ว! คุณหมอหวังฟื้นแล้ว!"

เสียงอุทานดีใจดังขึ้น ตามด้วยเสียงฝี...