Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 44

หลังจากที่ทั้งสองคนตะลึงค้างไปครู่หนึ่ง เหยียนเจินก็ร้อง "อ้า" พลางยกมือกอดอกย่อตัวลง

"ขอโทษครับ! ขอโทษครับ!" กู้เหวยเฉินแข็งทื่อหันหลังให้

เขากลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว สมองมึนงง ภาพตรงหน้ายังคงติดตาอยู่กับความขาวผ่องนั้น

ร่างกายร้อนผ่าว แต่การได้ยินกลับไวเป็นพิเศษ เขาเหมือนได้ยินเสียงรีบร้อนสวมเสื้อผ้...