Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 232

นางตบอกตัวเอง ร้องเสียงดัง "โอ๊ย! พระเจ้าช่วย! ทำไมไม่ปล่อยให้แม่เฒ่าอย่างข้าได้อยู่อย่างสงบบ้างเลย! พระองค์รังแกข้านักหนา!"

"นี่...นี่..." แม่เฒ่าร้อง "โอ๊ย!" อีกครั้ง ตบขาตัวเองแล้วร้องไห้ออกมา "ลูกสาวของแม่! ชีวิตเจ้าช่างขมขื่นเหลือเกิน!"

"เจ้ายังสาวก็ต้องเป็นหม้าย! เลี้ยงลูกคนเดียว พอจะได้ม...