Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 230

วรรณพินธ์เงยหน้ามองเหยียนเจินด้วยสายตาเย็นชา แล้วจูงมือวรรณเกวียนออกจากห้องโถง

"เฮ้อ เด็กสองคนนี่นะ" ภรรยาผู้ใหญ่บ้านชี้ไปที่เงาหลังของวรรณพินธ์กับวรรณเกวียน "ใครเป็นหนี้บุญคุณพวกเขาหรือไง!"

เหยียนเจินส่ายหน้า แสร้งทำเป็นไม่สนใจ พูดว่า "ก็เด็กๆ น่ะนะ"

"หนีออกมากลางดึกทำไมกัน?" ภรรยาผู้ใหญ่บ้านไ...