Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 133

วรรณกรรมจีน

ลี่ชุนผิงกอดไหล่ตัวเองโดยไม่รู้ตัว ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกที่กลบความเสียใจจอมปลอมก่อนหน้านี้ไว้มิดชิด

"เจินเจิน เธอพูดแบบนี้ได้ยังไง?" ลี่ชุนผิงทำหน้าเหมือนกำลังรู้สึกเจ็บปวดถึงขั้วหัวใจ เธอกัดฟันพูดว่า "แม่เป็นแม่ของเธอนะ! เธอจะให้แม่รับความทุกข์แทนเธอเหรอ? เธอยังเป็นคนอยู่หรือ...