Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 103

ทิพย์ชนก เอื้อมมือเกลี่ยเส้นผมของตัวเอง ยิ้มอย่างมีเลศนัย "ผู้อำนวยการหวังมองฉันแบบนั้นทำไมคะ?"

"ไม่มีอะไรหรอก" หวังเต๋อไห่พยักหน้าให้ทิพย์ชนก พูดว่า "ช่วงนี้เธอเหนื่อยจริงๆ นะ"

พูดจบ หวังเต๋อไห่ก็หันหลังเดินจากไปด้วยสีหน้าเรียบเฉย

ทิพย์ชนกที่อยู่ด้านหลังเลิกคิ้วขึ้น รู้สึกว่าตัวเองได้ครองตำแหน...