Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 460

ลิ่วซวี่ไม่รู้จักชาวนาคนแก่คนนี้ แต่เมื่อชาวนาเดินผ่านไป เขาก็ยิ้มให้ลิ่วซวี่ รอยยิ้มของชาวนานั้นดูจริงใจอบอุ่น ทำให้ลิ่วซวี่ยิ้มตอบอย่างสุภาพ

เมื่อมาถึงนาข้าว ชาวนาวางจอบที่แบกมาไว้ข้างๆ แล้วถอดรองเท้าและพับขากางเกงขึ้น หลังจากทำเสร็จ เขาไม่ได้ลงน้ำทันที แต่หยิบกระดาษมวนยาสูบออกมา แล้วเทยาเส้นลงบน...