สายลมพัดผ่านมา

บทที่ 94

ฤดูร้อนอันแสนสั้น

ฤดูร้อนนี้ช่างแสนสั้นเหลือเกิน สั้นราวกับเพียงสายลมพัดผ่านแล้วพาความทรงจำทั้งหมดจากไป

นึกถึงฤดูหนาวอันแสนยาวนานและเปี่ยมสุข นึกถึงเกี๊ยวน้ำร้อนๆ ชามนั้น นึกถึงกังหันที่ถูกลมพัดหมุนบนแผงลอย นึกถึงเสียงหัวเราะและเสียงจอแจในห้องเรียนเมื่อครั้งก่อน นึกถึงคนที่รักที่สุดในชีวิต... ทุ...