สายลมพัดผ่านมา

บทที่ 63

เธอรู้สึกมึนงง สมองพร่าเลือน มือหนึ่งยกขึ้นนวดขมับ ขณะที่หรี่ตามองเขา

หลินไค่เองก็รู้สึกเก้อกระดาก พยายามฝืนแสดงสายตาอ่อนโยนออกมา พูดติดๆ ขัดๆ ว่า "คุณ... นั่งลงก่อนเถอะ"

เหยียนหลี่กลอกตาไปมา ใบหน้าซีดขาวเจือด้วยความเหนื่อยอ่อนอันเย็นชา ใบหน้าเล็กๆ กลับเผยความงุนงงอย่างเด็กๆ

เธอมองไปรอบๆ พบว่าตัว...