สายลมพัดผ่านมา

บทที่ 59

ร่างผอมแห้งร่างหนึ่งกำลังเร่งรีบแทรกตัวไปท่ามกลางถนนที่พลุกพล่าน

เหยียนหลี่กอดเสื้อผ้าของตัวเองวิ่งไปข้างหน้าราวกับคนบ้า เหมือนมีเพียงความเร็วที่เพิ่มขึ้นเท่านั้นที่จะช่วยบรรเทาความกลัวในใจได้

เธอดูเหมือนจะหนีอยู่ตลอดเวลา

วนเวียนไปมา สะดุดล้มลุกคลุกคลาน แต่ก็ไม่เคยพบทางออกที่จะปล่อยให้ตัวเองได้ผ่...