สายลมพัดผ่านมา

บทที่ 46

เหยียนหลี่เก็บโทรศัพท์กลับเข้ากระเป๋า หันตัว สายตาเย็นชาจับนิ่ง

หลินไค่กำลังถือไม้กวาดด้ามใหญ่ ยืนหลังค่อมอยู่ในระเบียงทางเดินยาว ทำท่าขึงขังกวาดไปมาตรงหน้าเธอ ทิ้งรอยกวาดเป็นลายเส้นถี่ๆ บนพื้น

กรอบแว่นสีทองเลื่อนลงมาถึงปลายจมูก เขาใช้นิ้วดันขึ้นเป็นครั้งคราว ดูเหมือนจะตั้งใจกวาดพื้น แต่สายตากลับห...