ลมพัดโชย เขาเอ่ยกับเธอว่า "แยนลี่ ก่อนที่ผมจะจากไป ผมอยากให้คุณรู้สึกรักโลกใบนี้สักนิด อย่างน้อยก็...อย่าสิ้นหวังเช่นนี้อีกเลย"

เมื่อคนสองคนที่เหงาหงอยเหมือนกัน จิตใจแห้งผากเหมือนกัน ได้มาพบกัน แม้จะเปลี่ยนแปลงกันและกันเพียงเล็กน้อย นั่นก็คือการไถ่บาปแล้ว

สายลมพัดผ่านมา

# ยามดึกสงัด เมฆหนาทึบปกคลุมดวงจันทร์เดียวดาย โลกทั้งใบเงียบงันจนได้ยินเพียงเสียงลมหนาวที่พัดผ่านเป็นครั้งคราว
อี้เสี่ยวเซินนั่งอยู่บนพื้นข้างเตียงเพียงลำพัง สายตาทอดมองความมืดมิดนอกหน้าต่าง ขาเรียวยาวงอเข้าหาตัว มือข้างหนึ่งวางพาดบนเข่า ดวงตาอันเยือกเย็นลอยละล่องไปไกล
เขาหันไปมอง เหยียนหลี่ที่นอน...

บทที่ 1

บทที่ 2

บทที่ 3

บทที่ 4

บทที่ 5

บทที่ 6

บทที่ 7

บทที่ 8

บทที่ 9

บทที่ 10

บทที่ 11

บทที่ 12

บทที่ 13

บทที่ 14

บทที่ 15

บทที่ 16

บทที่ 17

บทที่ 18

บทที่ 19

บทที่ 20

บทที่ 21

บทที่ 22

บทที่ 23

บทที่ 24

บทที่ 25

บทที่ 26

บทที่ 27

บทที่ 28

บทที่ 29

บทที่ 30

บทที่ 31

บทที่ 32

บทที่ 33

บทที่ 34

บทที่ 35

บทที่ 36

บทที่ 37

บทที่ 38

บทที่ 39

บทที่ 40

บทที่ 41

บทที่ 42

บทที่ 43

บทที่ 44

บทที่ 45

บทที่ 46

บทที่ 47

บทที่ 48

บทที่ 49

บทที่ 50

บทที่ 51

บทที่ 52

บทที่ 53

บทที่ 54

บทที่ 55

บทที่ 56

บทที่ 57

บทที่ 58

บทที่ 59

บทที่ 60

บทที่ 61

บทที่ 62

บทที่ 63

บทที่ 64

บทที่ 65

บทที่ 66

บทที่ 67

บทที่ 68

บทที่ 69

บทที่ 70

บทที่ 71

บทที่ 72

บทที่ 73

บทที่ 74

บทที่ 75

บทที่ 76

บทที่ 77

บทที่ 78

บทที่ 79

บทที่ 80

บทที่ 81

บทที่ 82

บทที่ 83

บทที่ 84

บทที่ 85

บทที่ 86

บทที่ 87

บทที่ 88

บทที่ 89

บทที่ 90

บทที่ 91

บทที่ 92

บทที่ 93

บทที่ 94

บทที่ 95

บทที่ 96

บทที่ 97