สายลมพัดผ่านมา

บทที่ 22

ยามเช้า เหยียนหลี่ไม่ได้ไปวิ่งออกกำลังกาย เธอนั่งท่องหนังสืออยู่ที่โต๊ะ ท่องประโยคเดิมซ้ำไปมาเป็นสิบรอบ แต่กลับจำอะไรไม่ได้เลยแม้แต่น้อย สมองไม่เหลือร่องรอยความทรงจำใดๆ เธอปิดหนังสือแล้วทิ้งตัวคว่ำหน้าลงบนโต๊ะ ดวงตาทอดต่ำ

เพื่อนร่วมห้องที่อยู่ในห้องเรียนต่างกระตือรือร้นราวกับถูกฉีดยากระตุ้น ทุกคนอุ...