ลมพัดโชย เขาเอ่ยกับเธอว่า "แยนลี่ ก่อนที่ผมจะจากไป ผมอยากให้คุณรู้สึกรักโลกใบนี้สักนิด อย่างน้อยก็...อย่าสิ้นหวังเช่นนี้อีกเลย"

เมื่อคนสองคนที่เหงาหงอยเหมือนกัน จิตใจแห้งผากเหมือนกัน ได้มาพบกัน แม้จะเปลี่ยนแปลงกันและกันเพียงเล็กน้อย นั่นก็คือการไถ่บาปแล้ว

สายลมพัดผ่านมา

# วันหยุดวันที่สอง
เช้าวันที่สองของวันหยุด เหยียนหลี่ตื่นแต่เช้ามืด เดินทางไกลออกไปซื้อน้ำเต้าหู้สองถุงกับขนมเค้กน้ำตาลทรายแดงกลับมาวางบนโต๊ะ ต้องเดินผ่านถนนโคลน พื้นรองเท้าเลอะโคลนเหลืองไปหมด ข้างนอกฝนพรำ เม็ดฝนเล็กๆ เกาะอยู่ทั่วร่าง จมูกแดงเพราะความหนาว คางซุกอยู่ในผ้าพันคอสีขาว
เธอถอดเสื้อนอกออ...

บทที่ 1

บทที่ 2

บทที่ 3

บทที่ 4

บทที่ 5

บทที่ 6

บทที่ 7

บทที่ 8

บทที่ 9

บทที่ 10

บทที่ 11

บทที่ 12

บทที่ 13

บทที่ 14

บทที่ 15

บทที่ 16

บทที่ 17

บทที่ 18

บทที่ 19

บทที่ 20

บทที่ 21

บทที่ 22

บทที่ 23

บทที่ 24

บทที่ 25

บทที่ 26

บทที่ 27

บทที่ 28

บทที่ 29

บทที่ 30

บทที่ 31

บทที่ 32

บทที่ 33

บทที่ 34

บทที่ 35

บทที่ 36

บทที่ 37

บทที่ 38

บทที่ 39

บทที่ 40

บทที่ 41

บทที่ 42

บทที่ 43

บทที่ 44

บทที่ 45

บทที่ 46

บทที่ 47

บทที่ 48

บทที่ 49

บทที่ 50

บทที่ 51

บทที่ 52

บทที่ 53

บทที่ 54

บทที่ 55

บทที่ 56

บทที่ 57

บทที่ 58

บทที่ 59

บทที่ 60

บทที่ 61

บทที่ 62

บทที่ 63

บทที่ 64

บทที่ 65

บทที่ 66

บทที่ 67

บทที่ 68

บทที่ 69

บทที่ 70

บทที่ 71

บทที่ 72

บทที่ 73

บทที่ 74

บทที่ 75

บทที่ 76

บทที่ 77

บทที่ 78

บทที่ 79

บทที่ 80

บทที่ 81

บทที่ 82

บทที่ 83

บทที่ 84

บทที่ 85

บทที่ 86

บทที่ 87

บทที่ 88

บทที่ 89

บทที่ 90

บทที่ 91

บทที่ 92

บทที่ 93

บทที่ 94

บทที่ 95

บทที่ 96

บทที่ 97