Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 175

ผ่านไปสักพักใหญ่ ลมหายใจของหยางเฮาก็เริ่มสงบลงมาก

เซี่ยโหย่วรานไม่กล้าแหย่เขาอีก ลุกขึ้นนั่งที่ขอบเตียง หัวเราะคิกคักพลางพูดว่า "เฮาน้อย ดูเหมือนความอดทนของเธอยังไม่แข็งแกร่งพอนะ ไม่แน่วันไหนอาจจะอดใจไม่ไหวปีนขึ้นเตียงพี่ก็ได้"

หยางเฮายิ้มขื่นตอบ "พี่เซี่ย ผมมีภาวะเส้นลมปราณขาดแต่กำเนิด ไม่สาม...