Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 167

ยางห่าวมองเหลียงซือหานด้วยสีหน้าจนปัญญา พูดว่า "เธอจะไม่งอแงไร้เหตุผลได้มั้ย ฉันไม่ได้ด่าเธอว่าเป็นโรคประสาทสักหน่อย"

ผู้หญิงคนนี้ช่างงอแงไร้เหตุผลจริงๆ พอเธออารมณ์ไม่ดีก็เอาอารมณ์ของตัวเองไปใส่คนอื่น

"พอเถอะ ไม่เอาแล้ว" เหลียงซือหานทรุดตัวลงนั่งบนเครื่องออกกำลังกายอย่างไร้เรี่ยวแรง

ตอนนี้ยังเช้า...