ไม่ให้เสียวัยหนุ่มสาว

บทที่ 862

ฉันรีบประคองโจวถิงให้ลุกขึ้น "กลับบ้านเถอะที่รัก อย่าให้แม่ต้องเป็นห่วงนะ"

โจวถิงเบะปากน้อยๆ ดูไม่เต็มใจจะกลับสักนิด ลุกขึ้นยืนทำหน้างอนอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจู่ๆ ก็พูดขึ้นว่า "ช่างมันเถอะ พรุ่งนี้เย็นฉันไม่อยากไปเรียนพิเศษแล้ว อยากเข้าเรียนตอนเย็นดีกว่า ฉันรู้สึกว่าถ้าจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยในเมือง ก็ไ...