Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 757

เพื่อยืนยันให้แน่ใจ ผมจึงกระซิบเสียงต่ำ "ฮัลโหล" อีกครั้ง จงถิงถามว่า "มีอะไรเหรอ?"

ไม่ผิดแน่ เสียงก้องนั่นมาจากป่าไผ่จริงๆ

ผมรีบวางสายแล้วหันไปเดินตรงไปยังป่าไผ่ทันที แล้วก็พบว่าที่ริมป่าไผ่ จงถิงยืนหันหลังให้ผมอยู่ตรงนั้น กำลังมองไปที่สนามหญ้าที่พวกเราเคยนั่งด้วยกันบ่อยๆ มือถือผ้าเช็ดหน้าซับน้ำต...