Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 734

จิวถิงกะพริบตาปริบๆ แกล้งทำท่าครุ่นคิดอยู่นาน สุดท้ายก็หันหน้ามามองผมแล้วพูดว่า "เอ้อร์หู เรามาเลิกกันเถอะ"

จิวถิงนี่ก็ไม่เหมือนใคร นี่มันท่าทางของคนจะขอเลิกหรือไง?

คนอื่นเขาจะขอเลิก อย่างน้อยก็ต้องผลักผมออกห่างก่อนสิ แต่เธอกลับปล่อยให้มือผมวางอยู่บนอกเธอ แถมตอนนี้ก็หันหน้ามาทางผมอีก ผมแค่โน้มตัวเ...