Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 523

เมื่อเดินออกมาที่ระเบียงทางเดิน สวีเสี่ยวไห่ก็เข้ามาใกล้ เขาวางมือข้างหนึ่งบนไหล่ของผม อีกมือหนึ่งแอบชูนิ้วโป้งให้ผมอย่างชื่นชม

"เก่งมากเลยน้องชาย เดิมทีนึกว่านายเก่งแต่กำปั้น ไม่นึกว่าจะรู้จักใช้มีดนิ่มๆ ฆ่าคนด้วย ฉันยังกังวลว่านายจะมองไม่ออกถึงความเสแสร้งของไอ้หมอหลงไน่จวินนั่น"

ผมยิ้มเล็กน้อย...