Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 493

"เฮ้อ—"

ผมร้องเรียกออกไปหนึ่งครั้ง เห็นว่าลู่อวี่ซินไม่มีทีท่าจะหยุดเลยสักนิด คิดว่าตอนนี้หากจะเรียกเธอกลับมาก็คงไม่มีความหมายอะไรแล้ว ปล่อยให้เธอได้อยู่คนเดียวเพื่อทำใจสักพักดีกว่า

ผมเดินตามหลังเธอไปห่างๆ คาดว่าเธอคงวิ่งเข้าหอพักไปแล้ว ผมจึงเดินไปที่หน้าห้องทำงานของเจ้าหน้าที่หอพัก ส่งไฟฉายและกุญแ...