ไม่ให้เสียวัยหนุ่มสาว

บทที่ 483

ตอนที่มา ผมเหมือนจักรพรรดิองค์หนึ่ง มองโจวถิงเป็นเพียงนางกำนัลข้างกาย คิดว่าการที่ผมเมตตาเธอสักครั้งคงทำให้เธอซาบซึ้งใจ รักผมหัวปักหัวปำ และสุดท้ายก็จะพึ่งพาผมเหมือนนกตัวน้อย คอยอ้อนวอนขอความคุ้มครองและความรักจากผม

แต่ตอนจากมา แม้จะไม่ถึงกับว่าผมกลายเป็นขันที แต่โจวถิงก็ราวกับแปรเป็นฮองเฮา อย่างน้อ...