ไม่ให้เสียวัยหนุ่มสาว

บทที่ 395

เหวินหรูยวี่เช็ดน้ำตาแห้งแล้วขับรถมุ่งหน้าไปโรงพยาบาล

คำนึงถึงว่าวันนี้เธอเหนื่อยมากแล้ว ทั้งวุ่นวายมาเกือบครึ่งบ่าย แถมยังร้องไห้อีกยกใหญ่ ผมเกรงว่าเธอจะรออยู่หน้าโรงพยาบาลอีก จึงบอกให้เธอกลับไปพักก่อน

แน่นอนว่าผมรู้เธอคงเป็นห่วงเจี่ยต้าหู่ ผมจึงบอกว่าไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไร เดี๋ยวผมจะโทรไปบ...