Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 344

ไม่รู้ว่าความคิดประหลาดนี้ผุดขึ้นมาจากไหน ในขณะที่หลิวเสวียนซือกำลังสั่นไหวทั้งตัว ศีรษะของเธอส่ายไปมาคล้ายไก่จิกข้าว ราวกับกำลังพยักหน้าให้ฉันไม่หยุด

ฉันยิ้มพลางพูดกับเธอว่า "ร้องเพลงให้ฉันฟังหน่อยสิ"

"ตะ...ตอนนี้เลยเหรอ?"

"ใช่สิ!"

หลิวเสวียนซือกลอกตาใส่ฉัน แต่สุดท้ายก็ยอมอ่อนข้อ "เธอ...อยากฟั...